สำนวน : โวหาร, คารม, ทำนองพูด, ถ้อยคำที่เรียบเรียงหรือข้อความที่กล่าวสืบต่อกันมาอาจมีความหมายไม่ตรงตามตัวหรือมีความหมายอื่นแฝงอยู่และอาจเป็นข้อความเชิงอุปมาอุปมัยโดยมีความนัยซ่อนอยู่อย่างลึกซึ่งต้องทำความเข้าใจอีกทอดหนึ่งจาดศิลาจารึกพ่อขุนรามคำแหง ทำให้ทราบว่าสำนวนไทยมีมาตั้งแต่สมัยสูโขทัยดังเช่น สำนวนที่ว่า "ไพร่ฟ้าหน้าใส" ซึ่งหมายถึง ประชาชนอยู่เย็นอยู่เป็นสุขคำคม : ถ้อยคำที่หลักแหลมชวนให้คิด มีความหมายดีฟังแล้วน่าทึ่งหรือชวนให้คิดตาม มักเป็นถ้อยคำที่มีลักษณะกระซับแต่ให้ความหมายที่คนอ่านเข้าใจได้ดี และมีหลายำคำคมที่เมื่อใช้กันไปนานๆ ก็มักจะกลายเป็นสำนวนสุภาษิต : คำสอนที่ถือเป็นคติ หรือคำที่กล่าวดีทืี่ทำให้คิดตามหรือปฏิบัติ ถือว่าสุภาษิตก็เป็นสำนวนอย่างหนึ่งตัวอย่างเช่นนี้ น้ำขึ้นให้รับตัก/รักวัวให้ผูกรักลูกให้ตีเป็นต้น