หลังสงครามโลกครั้งที่ 2 อิตาลีบอบช้ำอย่างหนัก โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางตอนใต้ เกิดภาวะขาดแคลนอาหาร เครื่องนุ่งห่ม และยารักษาโรค พรรคคอมมิวนิสต์ของอิตาลีจึงจัดรถไฟขบวนพิเศษขนเด็ก ๆ จากใต้ขึ้นเหนือ ให้พวกเขาไปอยู่กับครอบครัวอุปถัมภ์ในช่วงฤดูหนาว เด็ก ๆ ต้องพรากจากพ่อแม่ไปอยู่กับคนแปลกหน้า ด้วยหวังว่าจะได้กินอิ่ม และได้สวมเสื้อผ้าหนา ๆ แม้ว่าพวกเขาจะหวาดกลัว เพราะมีเสียงเล่าลือว่า คอมมิวนิสต์กินเด็ก และจับเด็กใส่เตาเผา ระหว่างปี 1945-1952 มีเด็กขึ้นรถไฟขบวนพิเศษนั้นมากถึง 70,000 คน"รถไฟขนเด็ก" เป็นนวนิยายอิงประวัติศาสตร์ของอิตาลีช่วงฟื้นตัวหลังสงคราม "อเมริโก" เด็กชายวัย 7 ขวบ ขึ้นรถไฟไปกับเด็กคนอื่น ๆ ด้วยความรักและความหวังดีของแม่ เขาได้รู้จักกับครอบครัวใหม่ผู้ที่ทำให้เขาค้นพบสิ่งที่เขารัก แต่กระนั้นเขาก็ยังคิดถึงแม่ และอยากกลับบ้านไปหาแม่ ครั้นฤดูหนาวสิ้นสุด อเมริโกก็ตัดสินใจเลือกทางเดินของเขาเอง อย่างเด็ดเดี่ยว.
