"ทวิภพ" เปิดสำหรับเธอผู้เดียว เธอสามารถเดินผ่านช่องทางแห่งเวลาได้ แต่โอกาสนั้นมิให้สำหรับผู้อื่น และเป็นเธออีกผู้เดียวหรือเปล่าในยามนี้ที่รอคอยวันเวลาที่จะไปพบเขา. "การรอคอย" ความรู้สึกว่าหัวใจของเรานั้นคอยใครอยู่สักคน และรับรู้ถึงว่ามีใครคนนั้นคอยเราอยู่ หัวใจที่ต่างเฝ้าคอยกันและกัน คือความถวิลหาที่แสนหวาน คือความงามของหัวใจดวงที่เปี่ยมสุข และหอมหวนอยู่กับวันเวลาแห่งความหวัง วันและเวลาที่เราทั้งสองจะได้พบกัน เพื่อรักกันให้เต็มหัวใจที่เฝ้าคอย เนิ่นนาน ช่วงเวลาของ "มณีจันทร์" ก้าวผ่านกระจกบานนั้น บานที่เปิดเป็นช่องทางให้ "ทวิภพ" เชื่อมโยงเข้าหากัน ณ ที่ที่เธอเดินทางไป ณ เวลาที่เธอไปดำรงอยู่ แม้จะเสมือนว่า คนละภพ เสมือนเดินทางจากภพหนึ่งสู่ภพหนึ่ง แต่ทั้ง 2 ภพก็ต่างก็เป็นเวลาแห่ง "ปัจจุบัน" ณ เวลาที่ผ่านมาก่อน มณีจันทร์คือ "แม่มณี" ของ "เจ้าคุณอัครเทพวรากร" ทูตไทยคนแรกประจำสหรัฐอเมริกา นักการทูตไทยผู้มีบทบาทอย่างยิ่งยวดต่อกรณีการแก้ปัญหาการรุกคืบ เพื่อยึดแผ่นดินไทยของนักล่าอาณานิคม ทมยันตีแสดงความพราวในเชิงงานเขียนและบทบาทแห่งข้อมูล ด้วยการสอดแทรกประวัติศาสตร์ ช่วงหนึ่งของสมัยรัชกาลที่ 5 ช่วงเวลาทีคนไทยทำหน้า ที่สุดความสามารถ เพื่อรักษา "เอกราช" แห่งผืนดินไทยไว้ด้วยชั้นเชิงทางการทูต เอาการเมืองการทูตนำการทหาร ซึ่งแทบไม่มีแสนยานุภาพใดเลยในสายตาของนักล่าอาณานิคม นี่คือเสน่ห์หนึ่งของนวนิยายเรื่องนี้ที่ "ทมยันตี" ได้บรรจงเรียบเรียงไว้ถึงความรักเสน่หาที่ดำเนินไปบนวิถีแห่งความรักผิดชอบเพื่อแผ่นดิน การก้าวผ่านมิติเพื่อพบ เพื่อรัก และเพื่อร่วมหัวใจกัน ยอมแม้ละทิ้งชีวิตอีกภพหนึ่งไว้เพียง "เพราะรักเธอ" ประการเดียว!