วกุล เซซิล เด็กกำพร้าที่ถูกเลี้ยงโดยมิสโรส เซซิล พยาบาลชาวอเมริกันทำงานในไทย วกุลเรียกว่าม็อม เธอตัดสินใจลาออกจากงาน เมื่อม็อมจะกลับไปอยู่อเมริกา มาร์ค เกลเดอร์ ทนายความหนุ่มได้มาทำความรู้จักกับเธอเพราะพี่ชายเขาซึ่งเธอเคยร่วมงานด้วยได้บอกไว้ บ้านเขาห่างจากบ้านม็อมไม่มากนัก แต่แล้วม็อมได้เสียชีวิตอย่างกระทันหัน เธอตัดสินใจรับงานเป็นเลขาของทรอย เมอเรย์ ซึ่งมาร์คดูแลทางด้านกฎหมาย ธุรกิจให้อยู่ เธอต้องย้ายมาพัก ที่คฤหาสน์ของนายจ้าง แท้จริงแล้วทรัพย์สมบัติมากมายของตระกูลแบรดเล่ย์ เป็นของ แอนดรู มัดวายาเช แบรดเล่ย์ ทายาทกำพร้าลูกครึ่งอินเดียแดงอเมริกัน แต่ด้วยเขาเป็นปัญญาอ่อน นายเมอเรย์ ผู้เป็นลุงเขยจึงเป็นผู้ดูแล และตั้งแบรดเล่ย์ฮอลล์ขึ้นมาสำหรับดูแลแอนดรูและคนปัญญาอ่อน วกุลได้บังเอิญไปเห็นพิธีกรรมสาปแช่งโดยชายแก่อินเดียนแดง ซึ่งนางมอนโรคนรับใช้เก่าแก่ เป็น ใบ้ หูหนวก อยู่ด้วย เธอพยายามคุยโดยใช้ภาษามือ และได้รู้จากนางมอนโร และ มาเรีย หญิงอินเดียแดงที่เคยเป็นพี่เลี้ยงแอนดรูว่า ตอนเล็กๆนั้น แอนดรูปกติดี วกุล และ สตีฟ เบซิล นักจิตวิทยาประจำแบรดเล่ย์ฮอลล์ ต่างรู้สึกสงสัยตรงกันในเรื่องของแอนดรู และช่วยกันหาวิธีลอบทำการทดสอบทางจิตวิทยา ผลที่ออกมา ทำให้ทุกคนสะท้อนใจ ด้วยคนปกติคนหนึ่งกลับถูกทำให้เหมือนเป็นคนปัญญาอ่อนจนอายุ 25 ปี เพียงเพราะความโลภ แต่แล้ว สตีฟ กลับตายลงอย่างเป็นปริศนา มาเรียตัดสินใจพาแอนดรูหนี โดยทำไฟไหม้ตึก วกุลซึ่งแวะไปเล่นกีตาร์ให้แอนดรูฟัง จึงถูกพาไปด้วย ทั้งหมดไปหลบพักที่กระท่อมแถวทะเลสาบปิลิแกน แต่ก็ถูกแกะรอยได้ มาเรียพาหนีต่อไปอยู่ที่หมู่บ้านอินเดียแดงโปเนมา ทะเลสาบแดง มาร์คตามจนพบ และ บอกว่าคดีนี้อยู่ในมือเอฟบีไอแล้ว และเมื่อคดีเข้าสู่ชั้นศาล คนผิดจึงได้รับการลงโทษในที่สุด มาร์คและวกุล ต่างก็ต้องร่วมมือกันช่วยประคับประคองแอนดรูให้เป็นดังที่เขาควรจะเป็น วกุลนั้นตั้งมั่นว่าวันหนึ่งเมื่อเขายืนได้ด้วยตัวเอง เธอก็จะไป. แต่.แอนดรูยามนี้ไม่ใช่คนปัญญาอ่อนที่น่าสังเวชอีกแล้ว เขาแน่ใจในความรู้สึกของตัวเองต่อวกุลแต่.เขาจะทำอย่างไรในเมื่อวกุลเองไม่ต้องการให้จบลงเช่นนั้น.