[i]"พริมอยากเกิดในกระบอกไม้ไผ่"[/i] .พริมนึกถึงคำพูดของตัวเองเรื่องอยากเกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่แล้วอดขันไม่ได้ เพราะตั้งแต่เด็กจนสาว พริมยังไม่เคยคลายความฝังใจข้อนี้ .พริมยังนึกไม่ออกเลยว่าชีวิตตัวเองจะเป็นอย่างไรถ้าไม่มีวงศาคณาญาติเข้ามาเกี่ยวข้อง รู้แต่ว่าคงเป็นชีวิตที่สงบสุขเหลือเกินเท่านั้นแหละ[b]'วงศาคณาญาติ'[/b] เป็นการจำลองภาพสังคมไทยผ่านวิถีการดำเนินชีวิตของบุคคลกลุ่มหนึ่ง แสดงให้เห็นถึงพฤติกรรม และความสัมพันธ์ของมนุษย์ที่มีพื้นฐานครอบครัวแตกต่างกัน แฝงความคิดที่ลุ่มลึกเกี่ยวกับผู้คนและสังคม ตัวละครมากมายมีความสมจริงราวกับมีชีวิตและตัวตนอยู่จริงในสังคมทุกเหตุการณ์ในเรื่องนี้ได้รับการถ่ายทอดอย่างละเอียดลออผ่าน พริม ตัวเอกของเรื่อง ซึ่งมีบรรดาญาติเข้ามาวุ่นวายในชีวิตนับตั้งแต่เกิด พริมดื้อดึงและพยายามฝ่ากรอบที่ถูกขีดโดยครอบครัวออกไปสู่อิสรภาพ เพื่อสัมผัสกับชีวิตอันแท้จริงที่มีทั้งความสุขความทุกข์ ความสะดวกสบายและความขัดสน สิ่งเหล่านี้คงไม่ใช่เรื่องง่ายที่พริมจะสามารถปรับตัวได้หากพริมไม่เข้มแข็งและอดทนพอ และมี อารัณย์ ชายหนุ่มผู้เติมเต็มในสิ่งที่พริมขาด รวมทั้งญาติฝ่ายแม่ที่ช่วยกันประคับประคองให้พริมไปสู่จุดหมายสมความตั้งใจแม้ดูเหมือนว่า [b]'วงศาคณาญาติ'[/b] จะเป็นเรื่องสะท้อนภาพสังคม และให้สาระแก่ชีวิต แต่การเรียงร้อยเรื่องราวด้วยสำนวนภาษาที่เรียบง่าย งดงามและแฝงอารมณ์ขันแกมประชดประชัน ของ ว.วินิจฉัยกุล ก็มีมนต์ขลังมากพอที่จะชวนให้ติดตามจนอ่านไม่ลงทีเดียว